Κάτι το οποίο παρατηρώ στα χρόνια είναι πως όταν τα «προβλήματα» στοιβάζουν στο κεφάλι μας όπως τα ασιδέρωτα στο ξύλινο καλάθι της απελπισίας, τότε το μυαλό γίνεται αχταρμάς και τότε ως δια μαγείας οδηγούμαστε στη σκέψη πως είναι η ώρα για δραστικές αλλαγές. Επίσης, κάτι το οποίο παρατηρώ είναι πως όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, τότε βάζουμε όλα τα καρπούζια κάτω απ’ τη μασχάλη και πορευόμαστε μαζί τους, προσπαθώντας να οδηγηθούμε σε λύσεις για όλα σε ένα. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά έτσι γίνεται. Και είναι σκληρό. Μοιραία επιλέγουμε τον πιο δύσκολο δρόμο. Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί ότι… μπορεί να υπάρχει και άλλος δρόμος;
Η πιο δυνατή πρόκληση; Να κερδίζουμε εμάς κάθε μέρα.
Το έχουμε πει ξανά στο παρελθόν και το γνωρίζουμε καλά πια, πως στην καθημερινότητά μας εξυπηρετούμε ένα σωρό ρόλους. Γυναίκες, μητέρες, κόρες, εργαζόμενες, σύντροφοι, φίλες, θείες και άλλα τόσα. Σε αυτό το τρελό πανηγύρι που ονομάζεται ζωή και στο τέλος της ημέρας αν πάρεις μια βαθιά ανάσα θα καταλάβεις ότι τελικά είναι πανέμορφο, το πιο μεγάλο στοίχημα είναι να μη χάσουμε εμάς. Η πιο δυνατή πρόκληση; Να κερδίζουμε εμάς κάθε μέρα.
Η ζωή είναι αλλαγή. Το να αλλάζεις είναι ζωή.
Μου μοιάζει σχεδόν απίστευτο μάλλον λόγω του επαγγέλματος μου, ότι μπαίνουμε σε διαδικασία να αλλάξουμε μόνο όταν μυριζόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Σίγουρα τότε, αυτό το κάτι, η «σπίθα», το «γαμώτο», το απωθημένο, ή παράπονο μεγαλώνει. Σίγουρα μας οδηγεί σε σημαντικές επιγνώσεις. Σίγουρα βέβαια μπορεί να πάει και στο καλάθι των αχρήστων μαζί με άλλα τόσα που κουβαλάμε και να το αμελήσουμε. Το θέλω μας. Είναι αυτό αρκετό για μια ολόψυχη ζωή; Στο μυαλό το δικό μου, αλλάζουμε καθημερινά. Στο μεγαλύτερο κλισέ ανά τον κόσμο «οι άνθρωποι δεν αλλάζουν», απαντώ: Μάλλον δεν κάνεις λόγο για ανθρώπους, αλλά για κανένα βάζο, ή ποτήρι, ή κάτι άψυχο σε τελική ανάλυση, που ακόμα κι αν σπάσει…Hello! Αλλάζει. Η ζωή είναι αλλαγή. Το να αλλάζεις είναι ζωή.
Ανέκαθεν το mindset μου μιλούσε έτσι. Όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν ζήτημα χρόνου να αποφασίσω να ασχοληθώ επαγγελματικά με το coaching. Και αυτό γιατί; Γιατί στο άγνωστο, στην αλλαγή, αισθανόμαστε έξω από τα νερά μας, άγχος, ακόμα και φόβο. Και να σας πω κάτι; Είναι πολύ μεγαλύτερο το κόστος του να μην αισθανθούμε όλα αυτά –τα απολύτως ανθρώπινα και λογικά- από το να μην προσπαθήσουμε καν να γίνουμε και να φέρουμε το όραμά μας επί γης. Είναι πολύ μεγαλύτερο το κόστος του να ζούμε τη ζωή μιας άλλης και τα όνειρά μας να πηγαίνουν περίπατο ενώ η στοίβα με τα ασιδέρωτα μας κοιτά περιπαιχτικά.
Το coaching που μιλά για το παρόν και το μέλλον!
Ένας πέρα για πέρα ασφαλής δρόμος για να φέρεις όλα όσα επιθυμείς και να ζήσεις τη ζωή που ΕΣΥ θες συνειδητά, είναι αδιαμφισβήτητα το coaching. Το coaching που μιλά για το παρόν και το μέλλον. Που κάνει λόγο για τις δικές ΣΟΥ αξίες, το δικό ΣΟΥ όραμα, το δικό ΣΟΥ θέλω, τη δική ΣΟΥ ολόψυχη ζωή. Σε μια προκλητική διαδικασία σκέψης και αναστοχασμού μαθαίνεις πως μαθαίνεις, πως αλλάζεις, σε οραματίζεσαι Χ χρόνια μετά και ξεκινάς να δουλεύεις με εσένα για αυτό, στο τώρα. Γιατί αν όχι τώρα, πότε; Σε αυτή τη διαδικασία που διαρκώς αναγεννιέσαι, οι στόχοι δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά κίνητρο. Και αποκτούν νόημα μέσα από εσένα.
Αν με ρωτάς, το coaching δεν κάνει θαύματα. Υποστηρίζει ότι το θαύμα είσαι ΕΣΥ. Με ασφάλεια και σε κλίμα πλήρους εχεμύθειας φωτίζει περιοχές που αναδεικνύουν την αλήθεια σου, αφυπνίζει, εξυψώνει τη δυναμική σου, σε προπονεί να είσαι εκεί. Σε εσένα! Σε κάθε συνθήκη. Το να αναλωνόμαστε σε συζητήσεις που αφορούν το παρελθόν τη στιγμή που θέλουμε να ζήσουμε ένα όμορφο τώρα και να χτίσουμε ένα ακόμα ωραιότερο αύριο δεν ωφελούν. Η ζωή είναι τώρα. Και το όνειρο τώρα. Και δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το να επιλέξεις εσένα… τώρα!
